دیوارپوش یا کاشیکاری یکی از روشهای تزئینی و محافظتی است که برای پوشاندن سطح دیوارها و کفها استفاده میشود. این فرآیند تا زمانهای بسیار قدیمی به عنوان روشی برای زیباسازی دیوارها و ایجاد حفاظت در مقابل رطوبت و آسیبهای مکانیکی مورد استفاده قرار گرفته است.
تاریخچه دیوارپوش به دوران باستان بازمیگردد. از آثار باستانی میتوان به آثار تمدنهای مصر باستان و سومری اشاره کرد که از دیوارپوشهای سنگی، چوبی یا خشتی برای تزئین و محافظت از ساختمانها استفاده میکردند. همچنین در تمدنهای یونان باستان و روم باستان نیز از کاشیهای سرامیکی برای دیوارپوشی استفاده میشد.
در دوران میانه نیز این هنر بسیار مورد توجه بوده و مخصوصاً در دوران رنسانس با توجه به توسعه هنرهای زینتی و تزئینی، کاشیها به عنوان یک هنر دستی بسیار ارزشمند شناخته میشدند و استفادهی آنها برای تزئین ساختمانها و ایجاد آثار هنری و طرحهای هنری بسیار متنوع بود.
تا دوران صنعتی و انقلاب صنعتی، دیوارپوش به صورت دستی تولید میشدند و هنرمندان به صورت دستی آنها را طراحی و تولید میکردند. اما با پیشرفت تکنولوژی و روشهای تولید صنعتی، کاشیها به صورت انبوه و به شکلهای مختلف تولید شدند که این امر باعث شد که دیوارپوش به یک محصول انبوه و در دسترس برای انواع ساختمانها تبدیل شود.
امروزه، دیوارپوش همچنان به عنوان یکی از مهمترین روشهای تزئین و زیباسازی دیوارها و کفها مورد استفاده قرار میگیرد. با توجه به پیشرفتهای فناوری و هنرهای طراحی، کاشیها به اشکال و طرحهای بسیار متنوعی تولید میشوند و انواع اندازهها و جنسهای مختلفی دارند که میتوانند بهطور متناسب با نیازهای طراحی و محیط مورد استفاده قرار بگیرند.